بررسی ساختاری و محتوایی قصیده «نغمات الاشواق» محمدرضا حکیمی

ادبیات و زبان شعر از آغاز به عنوان ابزاری در اختیار جریان‌های سیاسی و اعتقادی بوده است. در همین راستا ستیزه‌ها و انقلاب‌های شیعیان در عصر اموی و عباسی در گسترش و تقویت ادب شیعه به ویژه در حوزه شعر نقش مهمی ایفا کرده است. تاکنون  شاعران شیعه بی‌شماری پیرامون حادثه عاشورا و در مدح ائمه قلم فرسایی کرده‌اند که از میان آنها می‌توان به محمدرضا حکیمی اشاره کرد. او چند قصیده به زبان عربی سروده است که مهم­ترین آنها «نغمات الاشواق» نام دارد. حکیمی در این قصیده به مدح ائمه اطهار، به ویژه امام رضا (ع) می‌پردازد و در خلال مدح خود، نظام سیاسی - اجتماعی اسلام را به خواننده باز می‌شناساند. پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی به بررسی جنبه‌های ساختاری و محتوایی قصیده مذکور می­پردازد. شاعر در این قصیده افکار و عناصر خیال را در راستای هدف شعری خود که بیان حقانیت ائمه و مدح ایشان است، به کار می‌گیرد. این قصیده از وحدت موضوع و انسجام اندیشه برخوردار است و شاعر در آن با به کارگیری ترفندهایی از قبیل انسجام دستوری وواژگانی بر یکپارچگی متن افزوده است.